วันนี้มาพูดคุยกับสาวน้อยผู้เริงร่า ลูกแก้ว พุธิตา เธอเรียนคณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ลูกแก้วมาเล่าความตื่นเต้นกับการถ่ายฟิล์มม้วนแรกใช้ชีวิตให้เราฟังกัน

แนะนำตัวสั้น ๆ หน่อยครับ

หนูเรียนคณะทันตแพทยศาสตร์ ม.เชียงใหม่ เพิ่งได้เล่นกล้องฟิล์มตัวแรกเลย เป็นกล้องใช้แล้วทิ้ง Fuji Simple Use ค่ะ

ลองเล่าความรู้สึกของฟิล์มม้วนแรกให้ฟังหน่อย

หนูยังถ่ายไม่ครบม้วนเลย แต่ก็ถ่ายไป 10 กว่ารูปแล้ว 555 รูปแรกที่ถ่ายคือหนูงงมาก ๆ แบบเอ๊ะ  เสียงเบาขนาดนี้  ถ่ายแล้วจริงเหรอ ถ่ายแล้วจริงใช่มั๊ย ทำหน้างงใส่เพื่อนเลยค่ะ

แอบกลั้นหายใจตอนกดชัตเตอร์ด้วย พอถ่ายแล้วคือ ใจเต้นแรงมากเลยค่ะ ถ่ายกี่ภาพก็รีบอยากดูรูป แต่มันก็ยังไม่ครบม้วน ตอนแรกหนูคุยกับเพื่อนว่า 27 ภาพ วันเดียวหมดแล้วแหละ ต้องซื้อเพิ่มแล้วมั้ง เพื่อนบอกวันเดียวเอาหมดเลยเหรอ หนูเลยได้รู้ว่าถ่ายฟิล์มมันต้องคิดเยอะนิดนึงค่ะ

ขนาดวันนี้หนูไปเที่ยวก็เอาไปถ่ายด้วย อยากล้างฟิล์มแล้วลุ้นมาก ๆ เลย หนูชอบใจเต้นแรงทุกครั้งที่กดชัตเตอร์ หนูลุ้นมาก ๆ ทำตัวแบบเว่อมาก หนูว๊าวตลอดเวลา 555

ถามคำถามเดียว นั่งฟังยาวเลย ไหนลองชวนเพื่อน ๆ ที่ไม่เคยเล่นฟิล์มหน่อย

หนูว่าไม่ลองไม่รู้จริง ๆ นะคะอันนี้ สิ่งที่ต่างที่สุดของกล้องฟิล์มกับดิจิตอล คือ ความรู้สึกหลังกดชัตเตอร์แล้ว อยากเห็นภาพที่ถ่ายนี่แหละค่ะ เขิลจัง

ติดตามผลงานรูปสวย ๆ ของลูกแก้วได้ที่ไหน